Εκτός από την πολιτική βούληση, χρειάζεται και συγκροτημένο σχέδιο. Eνα σχέδιο με συνέπεια και συνέχεια, που θα στηρίζεται, πραγματικά, στο τρίπτυχο της αειφόρου ανάπτυξης (κοινωνία, περιβάλλον, οικονομία), θα έχει ορίζοντα είκοσι και πλέον ετών, και ένα από τα βασικά του μέρη θα είναι η αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας.
Επιτέλους! Το θέμα της αξιοποίησης της δημόσιας ακίνητης περιουσίας τέθηκε ωμά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η διαβούλευση, βέβαια, για το θέμα θα έπρεπε να είχε αρχίσει προ πολλού. Φαίνεται, όμως, ότι χρειαζόμασταν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ για να μας το θυμίσει με έναν, μάλλον, τεχνοκρατικό τρόπο?
Θέμα της συζήτησης και -από ό,τι λένε δημοσιεύματα- της συμφωνίας, ήταν η εφαρμογή ενός εκτεταμένου προγράμματος αποκρατικοποιήσεων μέχρι το 2015, προκειμένου να εισπραχθούν 50 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 15 εντός της διετίας 2011 - 2012.
Ταυτόχρονα, στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας άνοιξε το θέμα της ανάπλασης της Αθήνας, με το γνωστό αρχιτέκτονα κ. Αθεμπίγιο να παρουσιάζει ένα πρόγραμμα ανάπτυξης του Ελληνικού, κύριος άξονας του οποίου είναι μία συγκεκριμένη φιλοσοφία: Η ανάπλαση της Αθήνας είναι ένα έργο ανάπτυξης ακινήτων.
Συγκεκριμένα, στη σύσκεψη στην οποία συμμετείχαν και οι υπουργοί Τ. Μπιρμπίλη και Α. Διαμαντοπούλου, Ν. Σηφουνάκης, όπως και οι αρμόδιοι γενικοί γραμματείς των δύο υπουργείων, συμφώνησαν ότι για την ανάπλαση του Ελληνικού (και άλλων περιοχών της Αθήνας), ένα από τα κυρίαρχα στοιχεία θα είναι το πράσινο, χωρίς αυτό να υποβαθμίζει την προοπτική για την οικονομική βιωσιμότητα του σχεδίου.
«Χθες μπήκαν τα θεμέλια για μία συμφωνία, που θα φέρει ανατροπή με τη διείσδυση της καινοτομίας στη φιλοσοφία και στο σχεδιασμό της ανάπτυξης στη χώρα για τα επόμενα χρόνια», δηλώνουν κυβερνητικοί παράγοντες. Παράλληλα, υποστηρίζουν ότι μέσα από την ανάπλαση του Ελληνικού και τις «νέες θέσεις εργασίας» που θα προκύψουν, μπορεί -αργά αλλά σταθερά- να απογειωθεί η διαδικασία ανάπτυξης και ανάκαμψης τόσο της οικονομίας όσο και του τουρισμού.
Μπορούμε, όντως, να αναστρέψουμε την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει σήμερα. Αρκεί να αποφασίσουμε να δημιουργήσουμε ένα σχέδιο ανάπλασης/αξιοποίησης που θα σημαίνει ανάπτυξη για τη χώρα και όχι έσοδα για τους λίγους.
Κι αυτό γιατί, εκτός από την πολιτική βούληση, χρειάζεται και συγκροτημένο σχέδιο. Ένα σχέδιο με συνέπεια και συνέχεια, που θα στηρίζεται, πραγματικά, στο τρίπτυχο της αειφόρου ανάπτυξης (κοινωνία, περιβάλλον, οικονομία), θα έχει ορίζοντα είκοσι και πλέον ετών, και ένα από τα βασικά του μέρη θα είναι η αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας.
Θα μπορούσαμε να μάθουμε από την εμπειρία άλλων κοντινών και μακρινών μας χωρών, που έχουν ήδη εφαρμόσει τρόπους αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας τους, όπως τη Σερβία, την Αγγλία ή ακόμη και το Αμπου Ντάμπι. Συνήθως, ένας ξένος επενδυτής δεν αγοράζει εκεί νομή και κατοχή, αλλά το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται ένα επιχειρηματικό έργο. Ως επενδυτής αγοράζεις κάτι αντίστοιχο της επικαρπίας για 99 χρόνια, με το κράτος να διατηρεί την ψιλή κυριότητα. Ετσι το εμπορεύσιμο προϊόν και οι προσφερόμενες εμπράγματες εγγυήσεις δεν είναι η κυριότητα των ακινήτων, αλλά η επικαρπία τους για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Από τη στιγμή που αγοράζεις ένα ολοκληρωμένο (κρατικό) επιχειρηματικό σχέδιο (π.χ. την επικαρπία ενός οικόπεδου με ολοκληρωμένο και κατοχυρωμένο πλαίσιο), η αγορά γίνεται βάσει της υπεραξίας που προσφέρει το σχέδιο προς πώληση
Με τον τρόπο αυτό μεγαλώνει η κεφαλαιουχική αξία της δημόσιας ακίνητης περιουσίας και αυξάνεται η εγγυοδοτική ικανότητα, με αποτέλεσμα να διευκολύνεται η χρηματοδότηση πραγματικών αναπτυξιακών έργων. Ωστόσο, η διαδικασία που θα ακολουθηθεί πρέπει: 1) να τεκμηριώνεται επιστημονικά. 2) Να είναι οικονομικά βιώσιμη και ανταποδοτική για το κράτος και τους επενδυτές. 3) Να χαρακτηρίζεται από αξιοκρατία/διαφάνεια. 4) Να προέρχεται από διαβούλευση. 5) Να γίνεται αποδεκτή από την κοινωνία. 6) Να έχει συνέπεια και συνέχεια, και 7) να έχει θεσμοθετηθεί.
No comments:
Post a Comment