Κάπως έτσι αποκρίνεται ο Χότζας όταν λόγω οικονομικών δυσκολιών που αντιμετώπιζε μείωνε καθημερινά τη μερίδα τροφής που έδινε στον γάιδαρό του, σε σημείο που δεν τον τάιζε.
Η σημερινή κατάσταση που βιώνουμε δείχνει πως την ίδια λογική ακολουθούν και οι εμπνευστές της οικονομικής πολιτικής σκηνής στην χώρα μας. Κανένας δεν απαντά στην ερώτηση για το ποιος είναι ο τρόπος που η Ελληνική οικονομία, η πραγματική και όχι αυτή των αριθμών, θα μπορέσει να ανακάμψει.
Τουλάχιστον όχι στην πράξη, διότι στα λόγια θα μπορούσαμε να είχαμε ανακάμψει πολλές φορές από το 2009, εάν θυμηθούμε τις «προφητείες» -φόβου και ελπίδας- που χρησιμοποιήθηκαν για την δικαιολόγηση καταστάσεων (ψήφιση και εφαρμογή κάθε είδους μέτρων, δημιουργίας οργανισμών και ειδικών επιτροπών, κατάλληλων κινήσεων για την πώληση ακίνητης περιουσίας, κλπ) των τελευταίων ετών στην πολιτική σκηνή. Την οποία παρατηρούμε ως θεατές και θύτες (εκλογές).
Οι επιτυχίες τα τελευταία χρόνια διαδέχονται η μία την άλλη. Από το πρώτο και το δεύτερο μνημόνιο, το πλάνο για την απορρόφηση των αδιάθετων δισεκατομμυρίων του ΕΣΠΑ -το οποίο δεν είδαμε έως τώρα, ενώ έπρεπε να είχε παρουσιαστεί τέλος του προηγούμενου μήνα-, κλπ. «Επιτυχίες» τόσο σε πολιτικό επίπεδο, όσο και προς τους δανειστές μας και αλλότρια συμφέροντα (σε μία στρατηγική που μπορεί να χαρακτηριστεί: «αντί να χρωστάμε σε πολλούς, χρωστάμε της Μιχαλούς»). Σε εισαγωγικά, διότι στην πραγματική οικονομία η κατάσταση είναι κάπως διαφορετική.
Οι διαρθρωτικές αλλαγές των προηγούμενων δύο και πλέον ετών -και η ανασφάλεια που έχει δημιουργηθεί, με αποτέλεσμα να «φύγει» σημαντικός όγκος καταθέσεων προς το εξωτερικό- έχουν συρρικνώσει το διαθέσιμο προς κατανάλωση εισόδημα, με αποτέλεσμα η αγορά να εμφανίζει σημάδια σημαντικής ύφεσης. Και αυτή η ύφεση εκτείνεται σε όλους τους τομείς της οικονομίας, με τις τιμές των ακινήτων να παρουσιάζουν την κατιούσα λειτουργώντας ως καθρέπτης της πραγματικής οικονομίας.
Η υπερπροσφορά επενδυτικών -σε ακίνητα- προϊόντων αναμένεται μέσα στο επόμενο εξάμηνο να είναι ένας από τους σημαντικούς παράγοντες που θα συντελέσουν στην περαιτέρω «διόρθωση» των τιμών τους. Το ΤΑΙΠΕΔ, η ΕΤΑΔ, κάποιες τράπεζες, ακόμη και ένας σημαντικός αριθμός ιδιωτών -ελέω φορολογικής ανεπάρκειας- θα προσπαθήσουν να αντλήσουν ρευστότητα καταφεύγοντας στην πώληση της ακίνητης -και άλλης- περιουσίας τους.
Αν και ο κάθε φορέας αναφέρεται σε διαφορετικού είδους και ποιότητας επενδυτές, το να κοιτάμε την κατάσταση που διαμορφώνεται στην Ελλάδα και μόνον, είναι στρουθοκαμηλισμός! Και αυτό γιατί χώρες όπως η Ισπανία, η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Γεωργία και πολλές άλλες Ευρωπαϊκές έχουν ήδη αρχίσει και αυτές να πωλούν την ακίνητη περιουσία τους.
Ο διεθνής ανταγωνισμός που υπάρχει είναι μεγάλος και έχει, ήδη, σχέδιο. Τι λοιπόν θα έχει τη δυνατότητα να δελεάσει έναν επενδυτή για να τοποθετηθεί στην Ελλάδα αντί κάπου αλλού; Ο στρατηγικός σχεδιασμός; Η σταθερότητα του πολιτικού και του κρατικού συστήματος; Το φορολογικό καθεστώς;
Μόνον αν μπορέσει να καταλάβει - ο επενδυτής- πως υπάρχει και υλοποιείται μία συγκροτημένη και αξιόπιστη στρατηγική προσπάθεια με σχέδιο και όραμα για την χώρα, την οποία να πιστέψει.
Και κάτι αντίστοιχο χρειαζόμαστε και εμείς, οι πολίτες ανεξαρτήτως πολιτικού χώρου, σήμερα. Μία βιώσιμη ελπίδα, που θα εκμεταλλευτεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας. Και αυτά μπορεί να είναι μεν λίγα, αλλά είναι πολύ σημαντικά.
Όλα τα πολιτικά κόμματα έχουν κάποιο σχέδιο εξόδου από την κρίση, το οποίο, όμως, είναι καλά κρυμμένο από τους ανταγωνιστές τους, και από εμάς.
Το θέμα είναι ο ανταγωνισμός για την εξουσία ή το μέλλον της χώρας μας;
Capital.gr, 17/05/2012
No comments:
Post a Comment